เกียรติประวัติกองพลที่ ๑ รักษาพระองค์

ศุภฤกษ์เกริกไกรว่ายเวียนหา

๒ เมษามาเยือนเตือนใจถึง
ครบวาระสถาปนาพาคะนึง

ประวัติหนึ่งพึงเชิดเทิดตำนาน

“กองพลที่ ๑ รักษาพระองค์” ดำรงศักดิ์

ผู้พิทักษ์รักษ์ราชย์องอาจหาญ
“รักษาพระองค์” พงศ์จักรีพลีวิญญาณ

เป็นทหาร “ราชวัลลภ” แห่งภพไผท

ปีสองพันสี่ร้อยห้าสิบนั่น

ศกสำคัญวันก่อตั้งครั้งสมัย
พระปิยมหาราชนาถภูวไนย

บัญชาให้สถาปนา พล. ๑ (รอ.)

อยู่ “มณฑลกรุงเทพฯ” ธานีดิลก

พร้อมเสวกปกป้องตามร้องขอ
ถวายอารักข์พระจักรีมิรีรอ

ปราบชนฉ้อทรราชพินาศจม

ปีสองสี่ห้าเจ็ดสมเด็จพระ

มงกุฎเกล้าฯ เจ้าธีระสง่าสม
ทรงปรับย้ายสายทหารหลายงานกรม

ตามนิยมสมอย่างในต่างแดน

ปรับพล. ๑ ขึ้นกับทัพน้อย ๑

เป็นหน่วยซึ่งตั้งใหม่ไว้ดีแสน
ครั้นสองสี่เจ็ดห้าฟ้าคลอนแคลน

หมดสิ้นแสนย์สูญกษัตริย์สู่รัตติกาล

เกิดสภาปกครองครรลองชาติ

“สมบูรณาญาสิทธิราชย์” สิ้นอาจหาญ
“ประชาธิปไตย” ในมือกระสือมาร

หน่วยทหารราชวัลลภต้องจบนาม

ยุบกองทัพกองพลจนระส่ำ

มารระยำย่ำยีมิเกรงขาม
ทั้งจาบจ้วงล่วงอำนาจอุกอาจทราม

น่าประณามเนรคุณสูรย์แผ่นดิน

โอ้อนาถพระบาทเจ้าปกเกล้าฯไท้

นิราศไกลไร้สถานพิมานศิลป์
สวรรคตสลดแสนต่างแดนดิน

เป็นมลทินประวัติศาสตร์ทวยราษฎร์ครวญ

ปีสองสี่แปดสามสงครามถิ่น

อินโดจีนคับขันศึกปั่นป่วน
“พลตรีหลวงพิบูลสงคราม” ทวน

ตั้งกองทัพกลับหวนขึ้นชั่วคราว

เพื่อกดดันรั้นขออาณาเขต

ฝรั่งเศสครอบครองต้องสืบสาว
เอาผิดเพื่อเวนคืนเขมรลาว

ฝรั่งกร้าวห้าวฮึกสู้ศึกไทย

จนญี่ปุ่นหนุนสยามตามไกล่เกลี่ย

ถิ่นเคยเสียกลับฟื้นคืนมาใหม่
เสียมราฐพระตะบองเป็นของไทย

“อนุสาวรีย์ชัยฯ” เกียรติตำนาน

ปีสองสี่แปดห้าคราสูญเสีย

ศึกเอเชียบูรพาคร่าทหาร
สงครามโลกวิโยคเหยิงดั่งเพลิงกาฬ

ต่างพร่าผลาญสานเวรเข่นราวี

เป็นเหตุให้พล. ๑ ตั้งขึ้นใหม่

เพื่อคุ้มครองป้องภัยฉัตรชัยศรี
“ขอรองบาทราชวงศ์พงศ์จักรี

จนชีวีสูญสิ้นดินกลบกาย”

ขึ้นกับกองบัญชาการกองทัพ ๒

ช่วยปกป้องบัลลังก์ดั่งมั่นหมาย
เมื่อสิ้นรบสงบงามสงครามคลาย

จึงปรับย้ายให้กลับทัพบกตามเดิม

ลุสองสี่เก้าหนึ่งถึงสมัย

องค์ภูวไนย “ภูมิพล” มงคลเฉลิม
ธ โปรดเกล้าฯ เหล่าทหารปานบุตรเดิม

ทรงส่งเสริมการทหารเพื่อบ้านเมือง

ย้ายพล. ๑ ขึ้นกับทัพภาค ๑

เป็นหน่วยซึ่งใกล้วังให้ขลังเขื่อง
พร้อมทหารราชวัลลภครบรองเรือง

หน่วยคู่เมืองคู่ราชาน่านิยม

ฤกษ์ดิถีปีสองสี่เก้าหก

จอมพล ป. เป็นนายกฯเห็นศกสม
ให้ทัพ. ๑ จัดงานราชวัลลภชม-

สวนสนามนามกรมรักษาวัง

ทูลเชิญองค์จอมทัพไทยให้เสด็จ

ทอดพระเนตรสวนสนามแสนงามขลัง
ถวายสัตย์ปฏิญาณตำนานดัง

โบราณครั้งถือพิพัฒน์สัตยา

ลุสองห้าศูนย์สี่ดิถีสวัสดิ์

จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ นำรัฏฐา
เป็นนายกฯปกป้องผองประชา

ปลูกศรัทธาสวามิภักดิ์รักษ์ราชวงศ์

คราวในหลวงพระราชินีเสด็จนิวัต

ยุโรปรัฐอเมริกาตามประสงค์
ท่านจัดงานสวนสนามรักษาพระองค์

จนดำรงคงมั่นแต่นั้นมา

วันที่ ๓ ธันวาคมอุดมฤกษ์

นภาเบิกเกริกก่องผ่องอุษา
เหล่าทหารพล. ๑ ซึ้งวิญญาณ์

ทหารกล้ามหาดเล็กดุจเมฆวันตุ์

สวนสนามงามขลังดั่งเทพบุตร

ทรงอาวุธธุชทิวปลิวสวรรค์
ยาตราทัพรับส่งองค์ราชัน

เอื้อนโอษฐ์สรรเสริญพระบารมี

ปฏิญาณหาญกล้ารักษาสัตย์

ถือพิพัฒน์สัตยาสง่าศรี
สวามิภักดิ์รักษ์พระองค์พงศ์จักรี

ต่างพร้อมพลีเลือดเนื้อเพื่อภูบาล

ให้ไว้วางพระหฤทัยในทุกสิ่ง

เป็นยอดมิ่งขวัญของผองทหาร
มั่นสืบเกียรติยศก้องก่องตระการ

มุ่งสืบสานอธิปไตยให้มั่นคง

ขอพระองค์ทรงชัยไอศวรรย์

นิตย์นิรันดร์สันต์สุขทุกประสงค์
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มหิทธานุภาพจง

สฤษฏ์ผลดลพระองค์...ทรงพระเจริญ

ลุสองห้าหนึ่งหกศกพิลาศ

ด้วยพระบาทจักรีวงศ์ทรงสรรเสริญ
เถลิงนามพล. ๑ ซึ้งใจเกิน

ให้อัญเชิญคำว่า “รักษาพระองค์”

เป็นชื่อเต็มเข้มขลังสมดั่งเจตน์

แกร่งกว่าเพชรพูนค่าผลานิสงส์
กตัญญูชูเชิดเทิดราชวงศ์

เกียรติธำรงคงมั่นนิรันดร

เก้าสิบเก้าปีผ่านกาลลุล่วง

เกียรติโชติช่วงพ่วงพาอุทาหรณ์
พึงรักษาสัตย์ไว้ไม่แคลนคลอน

ตราบม้วยมรณ์มุ่งมั่นกตัญญู

ทั้งชาติศาสน์กษัตรามหาราช

อย่าเอื้อมอาจทรยศจักอดสู
ประวัติศาสตร์สอนไว้ให้เชิดชู

กตัญญูแผ่นดินไว้ไผทเจริญ

บทประพันธ์โดย “กวีราชวัลลภ”